سرآغاز
شنبه, ۱۱ آذر ۱۳۹۱، ۰۹:۳۷ ب.ظ
سلام
بالاخره تصمیم گرفتم این وبلاگ شکیل و زیبای بیان رو با یک پست شروع کنم و استارت بزنم. ولی این اولین وبلاگ من نیست ! و به منزله پایان کار اون وبلاگ ها هم نیست. این وبلاگ با قبلی فرق داره، اینجا سانسور داریم، اینجا حیا داریم، اینجا هر حرفی نداریم. اینجا بیشتر سعی میکنیم ببینیم چی به نفعمونه، اونو بگیم. سعی میکنیم قبل از هرچیزی نرخ نون رو در بازار بسنجیم و با توجه به اون موضوع انتخاب کنیم و بنویسیم. البته باز وجدانم اجازه نمیده هرچیزی بنویسم، بخاطر همین دروغ و مُذمَهِل(املاش چیه؟) نمینویسم، فقط هر حقیقتی هم عنوان نخاهم کرد. بجایش تا دلتان بخاهد در وبلاگ مورد علاقهام آزاد خاهم بود، و زمانی که از بند اینجا بروم در آنجا از آزادی فریاد خاهم زد و ادب رو جلوی همه شرمنده میکنم و از راحتی و آرامشش لذت میبرم.
حقیقتا نمیدانم دقیقا باید چه چیزهایی بنویسم به عنوان پست سرآغاز. ولی اجازه دهید کمی در مورد این بلاگ توضیح بدم.
من همواره تشنه گفتن حقیقت هستم (و یک بطری نوشابه دلم میخاهد)، از کپی/پیست کردن بدم میآید. از نتان یاهو هم همینطور. از خالتورها نیز بدم میاید. کلا بخام لیست تنفرهایم را بگم خیلی زیاد است ! حتا شاید بیشتر از چیزهایی که دوس دارم. البته سر این موضوع اصلا ناراحت نیستم و به خودم خرده نمیگیرم. در نتیجه اینجا تمام مطالب را خودم خاهم نوشت.
البته این روزها بلاگر بودن بسیار سخت و خطرناکی است، به چند دلیل، یکی اینکه اکثرا دنبال شبکه های اجتماعی هستند، و این فیسبوق شده بلای فرهنگ و شعور ایرانی. نمیدانم در کشور های دیگه چجوریه، ولی اینجا که وضعیتش بسی اسفناک است. از طرفی تازگیا بلاگرها دارن به مرگ طبیعی میمرن، و من اصلا دوس ندارم بمیرم، و از مرگ طبیعی خیلی میترسم راستشو بگم.
من از بچگی از تفسیر و نقد هرچیزی خوشم میآمد، و اراجیفی مث اینکه "هرکی نتونه کاری کنه اونو نقدش میکنه" نتونسته این میل رو در من بخوشکونه. البته ناگفته نماند از وراجی هم خوشم نمیاید بخاطر همین روی به نوشتن در کامپیوتر کردم و این چنین شد که هماکنون وبلاگی بنام نقطهنظرهایمن ساخته شد. در اونجا هم گفتم! اینجا هم میگم،در طول این ۲۰ سال زندگی پیش آمده است که اعقایدم عوض شده است، گاها ایمان هم بهشان داشتم. خیلی سخت است که تمام بت هایت به یکباره بریزن و پرده دروغ از روی حقایق پاره شود. سخت است ولی باز شیرین است، به همین خاطر تاکید میکنم که این نوشته ها فقط نقطه نظرهای من هستند و اصراری ندارم که بگم اینا درست هستند و من تا ابد به پای این حرفهایم خاهم موند حتا اگه بخاهند مرا به مرگ طبیعی بکشند !
خیر، شاید اینها اشتباهات من باشند که به تحریر در آمده باشند. ولی یک چیز دیگر. به شدت به حرفهایم حساس هستم، مخصوصا حرفهایی که مکتوب میشوند و بجای میمانند. بههمین خاطر بدون تحقیق و استدلال سخن نخاهم گفت، تا درصد اشتباهم تا رنکینگ فوتبالمان در فیفا بیارم پایین.
میدانم نه فرهنگ بلاگ نویسی جا افتاده و بدتر از اون نه فرهنگ بلاگ خونی، ولی باید باز هم نوشت، پا به پای افرادی که نوشتند و بیاهمیت تلقی شدند. پس اگر بازدید کنندهام صفر هم باشد ادامه خاهم داد و این چیزی است که من در بلاگهای دیگرم ثابت کردهام.
دیگه نمیدونم باید چی اضافه کنم. هرچی که به ذهنم رسید و شایسته سرآغاز دونستم نوشتم. امیدوارم کامل و جامع باشد. و همینطور مانع !
شنبه - ۱۱ آذرماه ۱۳۹۱. ساعت ۲۱:۳۴
- ۹۱/۰۹/۱۱
موفق باشی